Chat
- Автор на оваа тема Bobi!
- Датум кога е започната темата
Dexter26
Добро-Познат Член
- 4,074
- 406
- 83
^
Неписменоста потекнува од неинтересот кај професорите да бидат нешто повеќе од досадни професори.
Сигурно секој од вас може да наброи барем еден предмет од основно или средно кој го преспивал бидејќи професорот/професорката бил/а досаден/на во начинот на кој ги предавал/а предметите.
Да, проблемот е во македонските ученици, но уште поголем е проблемот во македонските професори, кога од едно училиште ќе излезат повеќе генерации полуматуранти или матуранти и сите тие генерации во низа од повеќе од 3 генерации по ред излегуваат со слаб успех, тогаш проблемот не е само во учениците, туку и во професорите.
Факт е тоа дека македонските ученици се во најголем дел мрзливци, но тоа не дошло самото од себе, не е можно цели класови да бидат мрзливци, а професорите да останат чисти како солзи.
Во Република Кореја (тоа е уставното име на Јужна Кореја), наставниците ја уживаат титулата која народот им ја дава - градители на нацијата.
Тоа е за тие луѓе нешто свето, нешто што не смеат да си дозволат да го извалкаат, поради што од петни жили го даваат максимумот од себеси за да ги научат сопствените ученици, бидејќи се свесни дека ги образоваат идните инжинери, архитекти, уметници, војници, бранители, претседатели, службеници, луѓе од кои можеби во иднина нивните некогашни професори ќе бараат услуга и/или помош.
Во 24 Вести, додека сеуште функционираа како независна телевизија, имаше една емисија, се викаше За животот, тоа беше дебатна емисија, во која дискутираа за општествени, здравствени и социјални проблеми и појави, а примаа и телефонски повици од гледачите.
На крајот од учебната година 2010/2011, дискутираа за образованието во Македонија, при што се јави една жена која спомна дека сега е во пензија и живее во Македонија, но го израснала и образовала синот во Австрија. Синот бил одличен ученик, но имал проблеми околу еден предмет, поради што мајката ја контактирала професорката и ја замолила да не го испрашува синот за таа конкретна лекција, но професорката и кажала дека нејзина работа е да ги образова сопствените ученици, дека од тоа го заработува лебот, како и дека ако му попушти на еден ученик, тогаш со тек на време ќе мора да им попушта и на други ученици, поради што и напоменала на мајката дека и е жал, но подобро е син и да дојде на дополнителна настава за да професорката убаво му ја објасни лекцијата или да добие единица поради незнаење, отколку да му попушти и да профолжи со наставата како ништо да не било, бидејќи успехот на нејзините ученици има влијание врз нејзината плата, врз нејзината работа, врз нејзиниот углед, односно врз нејзиниот живот.
А во Македонија на професорите им е важно да ги поминат тие 40 или 45 минути со тие и тие класови, за да го спроведат успешно дневниот распоред, без притоа воопшто да обрнат внимание дали учениците ќе ги разберат или не, важно им е да си го пополнат фондот на часови за да си ја заработат платата, за да си го наполнат стажот и за да си ја дочекаат пензијата.
Ќе повторам, дефинитивно македонските ученици се мрзливци и неактивни, поважна им е журката која ги чека вечерва во дискотека или во кафич или во парк, отколку утрешните испрашувања, на крајот на краиштата, еднаш си млад, еднаш ќе уживаш во вакви ретки можности за забавување, пијаничење, пушење, дрогирање, па дури и за сексуални односи, а кецовите може да се поправаат и во април, мај, јуни, па и со полагање на испити во август, се задоволуваат и со двојки, воопшто не ни посакуваат повисоки оценки, но за сето тоа не се заслужни само учениците, туку најзаслужни за сето тоа се нивните професори, но и родителите, кои и самите не знаат понекогаш што треба да направат за да бидат подобри родители освен облеката, храната и џепарлакот, секоја им чест на исклучоците кои сериозно го сфаќаат родителството и не дозволуваат нивните деца да влезат во дружина со погрешни луѓе и да тргнат по погрешен пат.
Заклучок:
Проблемот е во мрзливите ученици, но коренот на проблемот е во родителите и во професорите на учениците.
Неписменоста потекнува од неинтересот кај професорите да бидат нешто повеќе од досадни професори.
Сигурно секој од вас може да наброи барем еден предмет од основно или средно кој го преспивал бидејќи професорот/професорката бил/а досаден/на во начинот на кој ги предавал/а предметите.
Да, проблемот е во македонските ученици, но уште поголем е проблемот во македонските професори, кога од едно училиште ќе излезат повеќе генерации полуматуранти или матуранти и сите тие генерации во низа од повеќе од 3 генерации по ред излегуваат со слаб успех, тогаш проблемот не е само во учениците, туку и во професорите.
Факт е тоа дека македонските ученици се во најголем дел мрзливци, но тоа не дошло самото од себе, не е можно цели класови да бидат мрзливци, а професорите да останат чисти како солзи.
Во Република Кореја (тоа е уставното име на Јужна Кореја), наставниците ја уживаат титулата која народот им ја дава - градители на нацијата.
Тоа е за тие луѓе нешто свето, нешто што не смеат да си дозволат да го извалкаат, поради што од петни жили го даваат максимумот од себеси за да ги научат сопствените ученици, бидејќи се свесни дека ги образоваат идните инжинери, архитекти, уметници, војници, бранители, претседатели, службеници, луѓе од кои можеби во иднина нивните некогашни професори ќе бараат услуга и/или помош.
Во 24 Вести, додека сеуште функционираа како независна телевизија, имаше една емисија, се викаше За животот, тоа беше дебатна емисија, во која дискутираа за општествени, здравствени и социјални проблеми и појави, а примаа и телефонски повици од гледачите.
На крајот од учебната година 2010/2011, дискутираа за образованието во Македонија, при што се јави една жена која спомна дека сега е во пензија и живее во Македонија, но го израснала и образовала синот во Австрија. Синот бил одличен ученик, но имал проблеми околу еден предмет, поради што мајката ја контактирала професорката и ја замолила да не го испрашува синот за таа конкретна лекција, но професорката и кажала дека нејзина работа е да ги образова сопствените ученици, дека од тоа го заработува лебот, како и дека ако му попушти на еден ученик, тогаш со тек на време ќе мора да им попушта и на други ученици, поради што и напоменала на мајката дека и е жал, но подобро е син и да дојде на дополнителна настава за да професорката убаво му ја објасни лекцијата или да добие единица поради незнаење, отколку да му попушти и да профолжи со наставата како ништо да не било, бидејќи успехот на нејзините ученици има влијание врз нејзината плата, врз нејзината работа, врз нејзиниот углед, односно врз нејзиниот живот.
А во Македонија на професорите им е важно да ги поминат тие 40 или 45 минути со тие и тие класови, за да го спроведат успешно дневниот распоред, без притоа воопшто да обрнат внимание дали учениците ќе ги разберат или не, важно им е да си го пополнат фондот на часови за да си ја заработат платата, за да си го наполнат стажот и за да си ја дочекаат пензијата.
Ќе повторам, дефинитивно македонските ученици се мрзливци и неактивни, поважна им е журката која ги чека вечерва во дискотека или во кафич или во парк, отколку утрешните испрашувања, на крајот на краиштата, еднаш си млад, еднаш ќе уживаш во вакви ретки можности за забавување, пијаничење, пушење, дрогирање, па дури и за сексуални односи, а кецовите може да се поправаат и во април, мај, јуни, па и со полагање на испити во август, се задоволуваат и со двојки, воопшто не ни посакуваат повисоки оценки, но за сето тоа не се заслужни само учениците, туку најзаслужни за сето тоа се нивните професори, но и родителите, кои и самите не знаат понекогаш што треба да направат за да бидат подобри родители освен облеката, храната и џепарлакот, секоја им чест на исклучоците кои сериозно го сфаќаат родителството и не дозволуваат нивните деца да влезат во дружина со погрешни луѓе и да тргнат по погрешен пат.
Заклучок:
Проблемот е во мрзливите ученици, но коренот на проблемот е во родителите и во професорите на учениците.
Dexter26
Добро-Познат Член
- 4,074
- 406
- 83
Не мораше да го цитираш целиот пост, доволно ќе беше да цитираше дел од постот за кој коментираш или да ставеше горна стрелка (капа) ^, или наједноставно да пишеше @Dexter26 за да знаев дека на мене ми реплицираш, вака со цитирањето на целиот пост само го полниш форумот без потреба.Phillip напиша:
И на што се однесува твоето "А?" ?
На целиот пост ?
Не разбирам што не ти е јасно од постот, јас го објавив моето лично мислење зошто македонските ученици се мрзливци, незаинтересирани за учење, како и за читање на книги, или како што кажа Losteech, зошто во Македонија е кул да се биде неписмен.
Извини за тоа, но навика ми е да пишувам цели есеи за опширни теми, а образованието во Македонија е опширна и доста важна тема за која, за жал, многу малку се дискутира.Losteech напиша:@Dexter26: добар заклучок и интересен пост, ама изразувај се пократко и полаконски, јас ептен те читав дека си ми одговорил на прашањето инаку ќе го искористев златното интернет правило кое вели "too long didn't read"
А бе утре државата ќе ни ја водат вакви тапчовци, веќе гледаме до каде догуравме со денешниве политичари, од кои најголем дел се од 1960-те и од 1970-те години, само Бог знае што не чека со утрешните политичари, од кои најголем дел ќе бидат од 1980-те и 1990-те години, ова е повеќе од важно, иднината на државата е во рацете на овие мрзливци, а ние воопшто не дискутираме за тоа дали, кој и како ги израснал, воспитал и образовал.
Превземено од radiofortuna.com.mkЕксклузивно: Македонката која го запозна Chuck Bass
Новата сезона на најпопуларната ТВ серија во моментов, Gossip Girl, започна да се прикажува од овој понеделник. И додека ние со нетрпение ја очекуваме секоја наредна епизода за да видиме со какви модни комбинации ќе не изненадат Блер и Серена, Македонката Радмила Булатовиќ ја имаше таа прилика да биде меѓу првите кои ѕирнаа во петтата сезона, и тоа, верувале или не, токму на снимањето на дел од епизодите.
Радмила е студентка на Катедрата за превод и толкување на Универзитетот Св. Кирил и Методиј во Скопје. Во САД пристигнала преку студентска програма за работа, патување што освен работа и носи и многу возбуда и несекојдневни авантури.
Затоа ја замоливме за сите обожаватели на серијата да ни открие дел од доживувањата и дружењето со „елитата на Менхетн“. Ја прашавме како успеа да дојде до „Озборувачката“:
- Се' беше спонтано. Запознав пријателка која работи како статист во филмови и серии. Таа ми ги даде информациите како да ги најдам на снимање. Имав среќа кога одев до Њујорк тие да снимаат надвор од студио и така ги запознав сите. Осебно момците зад камерите се супер, па така некако стигнав и до некои од актерите.
За Елизабет Харли и за Чејс Крафорд (Нејт), Радмила вели дека не се многу дружељубиви. Но, верувале или не, „идната принцеза“ била прекрасна девојка и во живо.
- Најопуштена е Лејтон (Блер) која никогаш не покажува умор. Секогаш е расположена да се слика со фановите, да дава автограми, а и да поразговара. Исто така и Метју Сетл (Руфус) и Пен Бедгли (Ден).
Нејзините пријатели на Фејсбук со неверување коментираат на фотографиите направени на сетот. Особено и завидуваат на сликата со Ед Вествик:
- Сите реагираа бурно на сликата, некои од нив ме прашаа да не е фотошоп, некои кажаа дека се би дале да се на мое место, а братучетка ми сеуште ме мрази
Да се биде дел од едно такво доживување, Радмила ни потврди дека е мошне интересно и возбудливо, но обврските кон факултетот ја враќаат назад во Македонија, па и таа како и ние, за жал епизодите ке ги гледа само на интернет. Се надеваме во иднина повторно ќе има ваква шанса, а кога тоа ќе се случи Фортуна веднаш ќе ви пренесе дел од впачетоците.
Missy
Активен Член
- 3,198
- 2
- 38
Малку да се замешам во темава за образованието. Значи пред се новиве генерации се значително помрзеливи, а и не им е гајле за оценките. Средно е задолжително мора да ги примат кој кај сака, а не како за мене пред некоја година кога јасно беше издиференцирано кое училиште какви ученици прима, факултети на секој чекор ( државни, приватни) ако не бива на еден на друг секако.
Кај мене беше релативно јака генерацијата со по 20 и повеќе одлични во одделение од 30 пример и тоа заслужено затоа што ние секојдневно се боревме за тие оцени, па ако ти пишат послаба оцена срам пред родители, наставници, па дополнително учење и слично.
Сега како што гледам според брат ми и неговата генерација битно им е да се прелазна оценката па од 30 ученици дали 9-10 завршуваат одлични или помалку зависи од одделение. Лектира читање во никој случај, ќе најдат по интернет или од постари другари/ки и ќе ја разделат на сите битно само да немаат единица и секојдневно да играат игри на комјутер или да се на Фејсбук
И кај нас е проблем што учиме премногу предмети и преголеми учебници со непотребни работи. Во Америка ако имаат по 5-6 предмети во 7мо-8мо одделение кај нас има 14-15 и после очекуваме резултати
Кај мене беше релативно јака генерацијата со по 20 и повеќе одлични во одделение од 30 пример и тоа заслужено затоа што ние секојдневно се боревме за тие оцени, па ако ти пишат послаба оцена срам пред родители, наставници, па дополнително учење и слично.
Сега како што гледам според брат ми и неговата генерација битно им е да се прелазна оценката па од 30 ученици дали 9-10 завршуваат одлични или помалку зависи од одделение. Лектира читање во никој случај, ќе најдат по интернет или од постари другари/ки и ќе ја разделат на сите битно само да немаат единица и секојдневно да играат игри на комјутер или да се на Фејсбук
И кај нас е проблем што учиме премногу предмети и преголеми учебници со непотребни работи. Во Америка ако имаат по 5-6 предмети во 7мо-8мо одделение кај нас има 14-15 и после очекуваме резултати
Dexter26
Добро-Познат Член
- 4,074
- 406
- 83
^
Јас бев мрзливец за време на основношколските денови, но јас завршив основно образование во училиште кое и до денешен ден важи за едно од најстрогите основни училишта во цела Македонија, и тоа во 1990-те години баш кога Македонија поминуваше низ прекрасната транзиција од која до денешен ден ги чувствуваме последиците. На мене и на мојата генерација ни предаваа исклучиво постари наставници кои беа навикнати на правилата од типот "Професорот секогаш е во право", "Ќотекот е воспитно-образовна мерка" и многу други стари правила од времето на социјалистичката диктатура, а јас и мојата генерација како транзициска генерација, бевме меѓу првите кои се спротивставивме на таквите правила, баравме поконкретни објаснувања од страна на наставниците, како и укинување на ќотекот како воспитно-образовна мерка, поради што бевме една од најлошите генерации во историјата на училиштето, а наставниците без ни малку мислење не нарекуваа дивјаци.
Со катастрофалниот успех се запишав во средно стручно училиште со 4 годишно образование, каде што запознав еден сосема поинаков свет, свет во кој професорите се строги исто како и во основното училиште во кое завршив основно образование, но сепак имаат разбирање за учениците кои не успеваат да разберат баш се и сешто, за разлика од наставниците од основното училиште во кое завршив основно образование, кои секогаш мораа да бидат во право и немаа разбирање за учениците.
Всушност, токму поради толерантните, но истовремено и строги професори, завршив средно образование со многу добар успех, за разлика од основното образование кое за влакно го завршив со добар успех.
А до денешен ден кога ќе сретнам некој од моите некогашни наставници од основношколските денови, ми велат дека јас и мојата генерација сме биле ангели во споредба со денешните генерации, нас не нарекувале дивјаци не знаејќи дека имало и полоши од нас.
Еден пријател мој, кој исто како мене се занимава со компјутери и информатичка технологија, наставничката по македонски јазик од основношколските денови му кажала на татко му негов дека не е со сите, дека му треба лекарска помош, а кога матуриравме, татко му негов ја поздравил велејќи и:
"Син ми штотуку матурираше, изгледа на тебе ти требала лекарска помош".
За жал, и денеска некои професори не си ја сфаќаат својата професија сериозно, кога тоа дете доаѓа кај тебе во училница, наредните 40 или 45 минути, треба да го дадеш максимумот од себеси како знаеш и умееш за да го задржиш неговото внимание и неговиот интерес, за да успееш да го образоваш, а не само да ја исплукаш лекцијата чисто колку за да кажеш дека си го исполнил/а образовниот фонд.
Јас бев мрзливец за време на основношколските денови, но јас завршив основно образование во училиште кое и до денешен ден важи за едно од најстрогите основни училишта во цела Македонија, и тоа во 1990-те години баш кога Македонија поминуваше низ прекрасната транзиција од која до денешен ден ги чувствуваме последиците. На мене и на мојата генерација ни предаваа исклучиво постари наставници кои беа навикнати на правилата од типот "Професорот секогаш е во право", "Ќотекот е воспитно-образовна мерка" и многу други стари правила од времето на социјалистичката диктатура, а јас и мојата генерација како транзициска генерација, бевме меѓу првите кои се спротивставивме на таквите правила, баравме поконкретни објаснувања од страна на наставниците, како и укинување на ќотекот како воспитно-образовна мерка, поради што бевме една од најлошите генерации во историјата на училиштето, а наставниците без ни малку мислење не нарекуваа дивјаци.
Со катастрофалниот успех се запишав во средно стручно училиште со 4 годишно образование, каде што запознав еден сосема поинаков свет, свет во кој професорите се строги исто како и во основното училиште во кое завршив основно образование, но сепак имаат разбирање за учениците кои не успеваат да разберат баш се и сешто, за разлика од наставниците од основното училиште во кое завршив основно образование, кои секогаш мораа да бидат во право и немаа разбирање за учениците.
Всушност, токму поради толерантните, но истовремено и строги професори, завршив средно образование со многу добар успех, за разлика од основното образование кое за влакно го завршив со добар успех.
А до денешен ден кога ќе сретнам некој од моите некогашни наставници од основношколските денови, ми велат дека јас и мојата генерација сме биле ангели во споредба со денешните генерации, нас не нарекувале дивјаци не знаејќи дека имало и полоши од нас.
Еден пријател мој, кој исто како мене се занимава со компјутери и информатичка технологија, наставничката по македонски јазик од основношколските денови му кажала на татко му негов дека не е со сите, дека му треба лекарска помош, а кога матуриравме, татко му негов ја поздравил велејќи и:
"Син ми штотуку матурираше, изгледа на тебе ти требала лекарска помош".
За жал, и денеска некои професори не си ја сфаќаат својата професија сериозно, кога тоа дете доаѓа кај тебе во училница, наредните 40 или 45 минути, треба да го дадеш максимумот од себеси како знаеш и умееш за да го задржиш неговото внимание и неговиот интерес, за да успееш да го образоваш, а не само да ја исплукаш лекцијата чисто колку за да кажеш дека си го исполнил/а образовниот фонд.
Dexter26
Добро-Познат Член
- 4,074
- 406
- 83
ЗА ПАРИТЕ
„Не ми е важно да бидам најбогатиот човек на гробиштата... да си легнам навечер со мисла дека направивме нешто прекрасно... тоа ми е важно.“
Стив Џобс за
Вол Стрит Журнал, 1993
Претпоставувам дека ова второво е заебанција:
На гробот на Џобс ќе пишува iDied.
„Не ми е важно да бидам најбогатиот човек на гробиштата... да си легнам навечер со мисла дека направивме нешто прекрасно... тоа ми е важно.“
Стив Џобс за
Вол Стрит Журнал, 1993
Претпоставувам дека ова второво е заебанција:
На гробот на Џобс ќе пишува iDied.
Missy
Активен Член
- 3,198
- 2
- 38
Нека почива во мир Стив Џобс
А за образоранието ова ќе го цитирам од Декстер
А за образоранието ова ќе го цитирам од Декстер
Истото ни го велеше и класната во 8мо. Како можите вакви да бидите, само се карате, не учите( со успех на 2ри место од 5 одделенија) и такви муабети. Сега истата му е класна на брат ми и кога и да ме види вика „како вашата генерација нема ни ќе има. Така сложни, сите да учат, а не како овие да се најслаби ....
Dexter26
Добро-Познат Член
- 4,074
- 406
- 83
^
Повеќе од јасно е дека тоа им е стандардна пракса, со цел да ги заплашат учениците верувајќи дека така ќе ги присилат на дисциплина и учење, но најчесто токму ваквите заплашувања од страна на професорите резултираат со сосема спротивен ефект - уште помрзливи и уште понекултурни ученици.
Но проблемот е во тоа што ваквиот пристап на професорите кон учениците има опасен ефект врз психичкиот развој на учениците, како очекуваш да те разбере дете на кое му велиш дека е дивјак, дека ништо нема да бидне од него, дека е дел од бедна генерација и слично, како може воопшто да очекуваш позитивен ефект од тоа ?
Едно девојче што учеше со мене од 1во до 4то одделение класната раководителка буквално ја растргна во текот на тие четири години, така што од 5то до 8мо одделение девојчето ретко се дружеше и ретко започнуваше муабети, дури за време на средношколските денови, односно дури откако завршивме основно образование, за прв пат во животот ја гледав како се смее и како е дружељубива со нејзините соученици од средно училиште, не учевме во исто училиште, како што веќе спомнав, учевме заедно само од 1во до 4то одделение, но самиот факт дека дури откако завршивме основно образование за прв пат ја видов насмеана и дружељубива говори повеќе од доволно за тоа дека лошиот однос на професорите кон учениците остава психички рани кои тешко и бавно се лечат.
Со примена на ваков пристап од страна на професорите кон учениците, шансите да имаме образована и културна младина се многу мали.
Повеќе од јасно е дека тоа им е стандардна пракса, со цел да ги заплашат учениците верувајќи дека така ќе ги присилат на дисциплина и учење, но најчесто токму ваквите заплашувања од страна на професорите резултираат со сосема спротивен ефект - уште помрзливи и уште понекултурни ученици.
Но проблемот е во тоа што ваквиот пристап на професорите кон учениците има опасен ефект врз психичкиот развој на учениците, како очекуваш да те разбере дете на кое му велиш дека е дивјак, дека ништо нема да бидне од него, дека е дел од бедна генерација и слично, како може воопшто да очекуваш позитивен ефект од тоа ?
Едно девојче што учеше со мене од 1во до 4то одделение класната раководителка буквално ја растргна во текот на тие четири години, така што од 5то до 8мо одделение девојчето ретко се дружеше и ретко започнуваше муабети, дури за време на средношколските денови, односно дури откако завршивме основно образование, за прв пат во животот ја гледав како се смее и како е дружељубива со нејзините соученици од средно училиште, не учевме во исто училиште, како што веќе спомнав, учевме заедно само од 1во до 4то одделение, но самиот факт дека дури откако завршивме основно образование за прв пат ја видов насмеана и дружељубива говори повеќе од доволно за тоа дека лошиот однос на професорите кон учениците остава психички рани кои тешко и бавно се лечат.
Со примена на ваков пристап од страна на професорите кон учениците, шансите да имаме образована и културна младина се многу мали.
Жал ми е што почина Стив Џобс ,иако не користев ниеден од неговите уреди нити неговиот оперативен систем (освен што користам iTunes) сепак да не беше тој немаше сега да се користат во голем број таблети,мп3/4 ки. Тој го смени начинот на кој слушаме музика ден денешен.
Нека почива во мир
гледав вечерва на вести и интересно ми беше што место свеќи ги користеја ipod-ите како свеќа(апликација која симулираше на ipod-от свеќа) за да му одадат почит
Нека почива во мир
гледав вечерва на вести и интересно ми беше што место свеќи ги користеја ipod-ите како свеќа(апликација која симулираше на ipod-от свеќа) за да му одадат почит
Missy
Активен Член
- 3,198
- 2
- 38
Ние бидејќи користиме американски учебници во превод на Владата, многу често Стив беше даден во примерите и неговата работа или проучувавме студии на случаи со него како пример.
А во образование можи да се отвори една општа тема и таму да се преместат поврзаните постови од оваа ( последниве 2 страни) па да продолжиме натаму.
А во образование можи да се отвори една општа тема и таму да се преместат поврзаните постови од оваа ( последниве 2 страни) па да продолжиме натаму.
Dexter26
Добро-Познат Член
- 4,074
- 406
- 83
^
А што учиш ти Missy, ако не е тајна ?
Приватно или државно ?
Во Македонија или во странство ?
Те прашувам бидејќи не сум слушнал досега за странски учебници од владата, веројатно мислиш преведени на македонски јазик како дел од овој проектов за преведување на странски книги.
Ако е така, тогаш претпоставувам дека учиш економски факултет.
А што учиш ти Missy, ако не е тајна ?
Приватно или државно ?
Во Македонија или во странство ?
Те прашувам бидејќи не сум слушнал досега за странски учебници од владата, веројатно мислиш преведени на македонски јазик како дел од овој проектов за преведување на странски книги.
Ако е така, тогаш претпоставувам дека учиш економски факултет.
Missy
Активен Член
- 3,198
- 2
- 38
Економски Прилеп - на такви учебници мислев... Американски во превод на Владата значи сега се на македонски. Инаку тие учебници во просек имаа по 500-600 страни ама 70-80% е во примери, студии на случај и слично, значи доаѓа многу малку за учење отколку некој учебник од македонски автор. Се е преку пример обработено
Dexter26
Добро-Познат Член
- 4,074
- 406
- 83
^
Дефинитивно тоа е одлично, со конкретни примери полесно се совладуваат многу содржини од било која област.
И тоа недостига во македонското образование, кога професорот по македонски јазик ќе им даде писмена на учениците, очекува ученикот да направи добра писмена или есеј, без притоа самиот професор да даде пример за нешто такво, како професорот би ја напишал таа писмена или есеј, да им даде пример на учениците, истото важи и кај професорот по ликовна култура "насликајте ми тоа и тоа", без притоа да демонстрира како тој/таа би го/ја насликал/а тоа.
А вака со конкретни примери многу полесно се учи, конкретните примери од одредена проблематика за одредена област секогаш го олеснуваат учењето.
Јас се занимавам со информатика и симнувам книги во електронски формат по програмирање кога ќе ми притребаат и токму благодарејќи на конкретните примери спомнати во книгите, многу полесно ми е учењето, отколку малтретирањето со теорија и слични глупости на факултет.
Дефинитивно тоа е одлично, со конкретни примери полесно се совладуваат многу содржини од било која област.
И тоа недостига во македонското образование, кога професорот по македонски јазик ќе им даде писмена на учениците, очекува ученикот да направи добра писмена или есеј, без притоа самиот професор да даде пример за нешто такво, како професорот би ја напишал таа писмена или есеј, да им даде пример на учениците, истото важи и кај професорот по ликовна култура "насликајте ми тоа и тоа", без притоа да демонстрира како тој/таа би го/ја насликал/а тоа.
А вака со конкретни примери многу полесно се учи, конкретните примери од одредена проблематика за одредена област секогаш го олеснуваат учењето.
Јас се занимавам со информатика и симнувам книги во електронски формат по програмирање кога ќе ми притребаат и токму благодарејќи на конкретните примери спомнати во книгите, многу полесно ми е учењето, отколку малтретирањето со теорија и слични глупости на факултет.