Ех да можев и ја да сум таму. Да знаев дека ќе има Пиво фест ќе темпирав баш за него да сум.
Инаку враќањето мое беше легендарно.
Прво си седнав во бус сам, ранецот на седиште до мене и ко почна да се пуни автобусот со црни одвратни индијци, шри ланѓани или какви и да се буљаши и шоферот доаѓа и и' вика на една држеча баба да седне до мене.
Во редот позади мене седна еден дедо, мало више приглув, што би се рекло со една нога во гроб и сакал да го спушто седиштето, ама жената до него му рече не можел. И овој ко се налути, ко не може, ти чеш да ми кажеш дали могу. Ја сам се борио у рат.
Па женава му објаснуваше дека сите се закочени да не може да се спуштат, едвај ја разбра.
Таман се утиша дедо, почна бабата до мене да ми прави муабет, ишла накај Ниш кај сестричница била болесна па ја викнала и оваа рекла ок, долазим. Маж и бил починат, а она во пензија 10 години. Ќерка и' Јелена била у здравство, син и Милош веќе 11 години бил во Америка, на Флорида. Работел у Порше у Београд, али ко почнала кризата пред 11 години го отпуштиле и заминал за Америка и таму останал. Се оженил за црнкиња-лезбејка за документи, ама она била депресивна поради некоја девојка и се самоубила, па он морал да ги сноси сите трошоци за погреб. Сега веќе 3-4 години бил со некоја латино типка. На почетокот му било тешко, возел камион, ама после си купил свој половен камион, па го продал, па си купил нов камион и сега друг возел за него, а он друго си работел. Бабава одела во ноември во Флорида кај синот и останувала таму се до мај. И оваа година планирала, а пред да одела во ЈуЕсЕј, ќе одела 10 дена во октомври во Сокобања. Ми покажа и кај се скренувало од патот за Сокобања. Кај Алексинац.
На ќерка и не и давале виза, а и она сакала да го посети братот. Синот и викал да си земе Самсунг телефон, многу биле добри, он во Америка строго Самсунг користел, ама она се навикнала на Ајфон и сега нејќела да мења. Ги имала сите модели користено и 4 и 5 и 6 и 7. На почеток се плашела дали ќе го научи, али сега немала гајле.
Вучич ене го се борел ко лав за земјата, многу убаво го направил Београд на води. На пензионерите им дал еднократно 20.000, во јануари им покачил пензија, па сега септември-октомври пак ќе им покачил. И на здравство и војска ќе покачел 20-25%. Ете и Open Balkan направил, да можеме ние Македонците да работиме во Србија. Ми рече: "Ти му лепо напиши имејл, ја сам тај и тај, завршио сам то и то, желим да радим у Србији и он че да ти одговори и да ти поможе". Ја под маска се церам и изустив само едно Јел, а бака каже: "да, да, он свима врача на мејл".
После еден саат од поаѓањето, еден постар човек му свика на возачот: или остави телефон и вози или стани да сиџем. није ни чудо што се дешавају незгоде.
А бака до мене каже: Лепо му је рекао.
И таман бака сишла у Нишу, ја си вратив ранец на седиште, заблеан у телефонот, кога една девојка ме прашува, јел слободно овде. Ја дижем поглед, кад оно лепе ноге, плаве очи и ја: да, да, слободно седите.
И чутао тако неких 5 минута, кад Далаверче скупио храброст и почео јој причат. Где путујеш? Она каже: До Врања, а ти?
До Скопје викам. И тука почнувам да кажувам како сум бил во Врање пред некоја недела, вака онака, она мени, јао ја јако волим Скопље, македонску музику, многу го сакала Тошета, а ја знаела и Врати ми го срцето од Ламбета.
Ја причам и све више упијам те њене плаве очи. Плави брате, као небо.
И ту, након један сат приче, ја опет скупим храброст, кажем: Јел имаш инстаграм? Она мени, да, да, имам. Се додадовме одма, продолживме све до Врање да муабетиме и на крај кога требаше да се симне каже јао ево Тошетову песму, а на радио стварно идеше негова песма.
И ја кажем, ето упознаш се са Македонцем и пред да сиџеш збогујеш се са македонску песму, то мора да је неки знак. Она насмеши се, љубазно каже драго ми било што се упознали, ја кажем и мени наравно, бичемо у контакту и оде.
И еве ја мало ме кулира на инстаграм, вчера и пишав, врати порака, две и на последната моја порака ја нема од вчера.
Ова све се деси, веровали мени или не. Лудо ко во турска серија и индиска мелодрама.
Ако отидев други денови немаше да се деси ништо од ова и да ја упознаам Врањанкава, па и не жалам што баш тие денови бев.
Стево брате нареди ми да је женим. Љуби брат.